Domowy Kościół określenie to opisuje małą wspólnotę wiary, mały Kościół, domowy Kościół (ecclesiola – w języku greckim). Pochodzi z początków wiary w Jezusa Chrystusa.
Paweł, Apostoł Narodów, ucząc czym jest związek mężczyzny i kobiety – małżeństwo, mówił o małej wspólnocie wiary, domowym Kościele, najmniejszej komórce, w której wiara w Chrystusa jest przyjmowana i w niej dojrzewa. Sam pisał listy do Kościoła, który był w domu konkretnych osób. Podczas swoich apostolskich podróży zatrzymywał się w domu tej czy innej rodziny – tu głosił Ewangelię, chrzcił domowników, a nawet odprawiał Eucharystię. W domach gromadził się pierwotny Kościół i tam się rodził. Dopiero później Kościół zaczął oznaczać większą, lokalną wspólnotę i być utożsamiany z innymi obiektami, niż rodzinny dom.
Domowy Kościół (DK) to jeden z ruchów odnowy Kościoła po Soborze Watykańskim II (1962–1965), małżeńsko – rodzinna część większego Ruchu Światło–Życie. Został zapoczątkowany w 1973 r. przez ks. Franciszka Blachnickiego (1921–1967). Charyzmatem DK jest odnowa i pogłębienie sakramentu małżeństwa oraz wtórny katechumenat – kroczenie drogą wzrastania w wierze w Chrystusa aż do osiągnięcia jej dojrzałości wyrażającej się w służbie.
W praktyce DK to ruch powrotu do pierwotnych źródeł wiary chrześcijańskiej – odtwarzanie domowego Kościoła, wspólnoty rodzinnej, która wierzy, modli się, razem czyta Pismo św., tą Księgę Życia, wsłuchuje się w Chrystusa i uczy się czerpać z Niego nowe życie. Tak rodziło się chrześcijaństwo – jak z maleńkiego ziarna gorczycy wrzuconego w bezkresną ziemię. Taki też jest charyzmat DK – należący do Ruchu małżonkowie i rodziny przyjmują łaskę wiary w Jezusa Chrystusa, modlą się i wspierają nawzajem, by w domowych Kościołach rodziło się na nowo chrześcijaństwo, żywy Kościół.
Wspólnoty DK powstają przy parafiach, parafialne kręgi tworzą rejon, rejony zaś pokrywają się z granicami diecezji. Małżeństwa i rodziny Domowego Kościoła spotykają się raz na miesiąc w tzw. kręgach (liczących od 4 do 7 małżeństw), by się wspierać na drodze wiary i miłości rodzinnej. Spotkania odbywają się w domach poszczególnych par. Przez rok jedno z małżeństw jest parą animatorską, a po roku tę służbę podejmuje kolejna para. Nad duchowym rozwojem poszczególnych par i kręgów czuwa ksiądz moderator, który gromadzi całą parafialną wspólnotę DK, składającą się z poszczególnych kręgów, przy stole Słowa Bożego i ołtarzu eucharystycznej Ofiary.
Modlitwa i wysiłek formacyjny podejmowany przez poszczególne pary DK mają 3 cele:
– budowania rodziny jako wspólnoty wiary i rodzinnego katechumenatu,
– odnawianie oraz pogłębianie miłości małżeńskiej = jedności,
– służba małżeństwom i rodzinom, służba dla budowaniu wspólnoty.
W 2022 r. w naszej parafii żyją 3 kręgi DK. Nad pierwszym kręgiem pw. Świętej Rodziny czuwa ks. Jarek Olton, nad drugim kręgiem, który za patronów przybrał sobie świętych Annę i Joachima – rodziców Maryi, Matki Bożej, czuwa ks. Robert – Proboszcz. Trzeci krąg wyruszył w drogę pierwszego roku formacji po „pilotażu” pod pasterską pieczą ks. Jana Staruchowicza. Bieżący rok formacji (od września 2022 do lipca 2023) jest też czasem formowania kolejnego/ -ych kręgów, które przed wejściem do Domowego Kościoła przez 1,5-2 lata będą „pilotowane”, czyli przejdą etap preketechumenatu zakończony wejściem do DK.
Wszystkich zainteresowanych małżonków,
którzy pragną pogłębiać miłość małżeńską,
wzrastać w wierze i budować domowy Kościół, rodzinny katechumenat
ZAPRASZAMY na comiesięczną Mszę św.
parafialnej wspólnoty DK.
Kontakt:
Magda i Krzysiek
502 941 486
